Ondanks dat de betekenis van geluk en vrijheid voor iedereen anders is, hebben we vaak dezelfde gevoelens als we het hebben over geluk en vrijheid. Tijdens de Corona pandemie heeft vrijheid voor heel veel mensen een andere betekenis gekregen. Door de aanhoudende beperkende maatregelen hebben we vaak het gevoel dat we opgesloten zitten, gevangen! Dat onze vrijheid is afgenomen. Maar is dat echt zo? Kunnen we de huidige situatie vergelijken met de gevoelens die veel mensen ruim 76 jaar geleden hadden? Het gevoel van angst voor je leven en voor het leven van je naasten. Geen of weinig eten. Voedselbonnen en restricties. De angsten als het luchtalarm afging of als er hard op de deur geklopt werd.
Ik kan het je niet vertellen omdat ik er niet bij ben geweest. Mijn vader had jaren na de oorlog vreselijke nachtmerries van het Japanse concentratiekamp waar hij 18 maanden gevangen gezeten had. Waar zijn beste vriend in zijn armen overleden was van de martelingen die hij moest ondergaan. Hij wilde er nooit over praten. Deze verschrikkelijke herinneringen en angst heeft hij zijn hele leven met zich meegedragen.
De onzichtbare vijand
Nu ervaren we ook angst. Angst dat we ziek worden of dat een van onze geliefde ziek wordt, wellicht angst dat we iemand besmetten. Deze vijand is niet zichtbaar. Er gaat geen alarm af als hij voor je deur staat en hij klopt niet aan. Het is er ineens, zomaar. En ook als je heel voorzichtig bent, slaat deze vijand keihard toe. In februari 2021 ben ik zelf heel erg ziek geworden. Hoge koorts, ademnood en doodziek lag ik in bed. Bang voor mijn eigen leven maar ook bang dat ik mijn man en zoon besmet zou hebben. Drie weken lang heb ik met één been in het ziekenhuis gestaan en ik ben heel dankbaar dat ik het nog na kan vertellen. Zoveel andere patiënten kunnen dat helaas niet. Veel dingen die ik deed voordat ik ziek werd, kon ik ineens niet meer doen. De vrijheid om lekker een stuk te wandelen of te fietsen heb ik op dit moment niet meer. En toch voel ik me gelukkig. Gelukkig omdat ik nog leef, gelukkig omdat ik niet onderdrukt, bezet of gevangen zit, ik ben vrij! Dankbaar en gelukkig omdat ik niet ongeneeslijk ziek ben. En gelukkig omdat het leven mij een grote uitdaging gegeven heeft, waarvan ik kan leren.
Geluk en vrijheid
Het is net hoe jij er naar kijkt. Je gedachten bepalen of jij je gelukkig en vrij voelt. Er waren momenten in mijn leven waar ik geld als water verdiende. Het stroomde binnen, en het ging er ook met bakken uit, maar dat even terzijde. Als ik naar mijn bankrekening keek, had ik alle vrijheid die je je maar kon bedenken. Dure vakanties, een paard een dure auto een mooi huis, ik had het allemaal. Maar ik voelde me niet vrij en zeker ook niet gelukkig! Natuurlijk was er een zeker mate van blijdschap als ik trots mijn auto toonde aan de buurvrouw of als ik met de auto bij een business meeting voor kwam rijden. Deze momenten streelde vooral mijn ego. Maar diep van binnen miste ik het gevoel van geluk en voldoening. Het ging steeds slechter met me.
Het ging in die tijd niet zo goed met mij en aan de andere kant ging het prima met mij. De contrasten waren zo groot. Ik wist dat ik zelf aan de slag moest, dat alles wat er met mij gebeurde alleen maar in mijn hoofd zat. Dat ik de enige was die mezelf hieruit kon bevrijden, die me kon helpen en die het beter kon maken. Maar ik deed niets. zat aan de grond genageld, gevangen door mijn eigen gedachten, angsten en herinneringen. Verlamd, versteend en verstomd. Ik sloot me af van de wereld om mij heen en verdwaalde steeds weer in mijn eigen gedachten. Ik keek om me heen en alles leek stil te staan, er is geen beweging, niets, enkel eeuwigdurende stilte.
Verstandelijk wist dat ik me moest bewegen en me moest bevrijden uit deze alles verstikkende grip maar ik deed niets! Ik was moe, elke dag weer. En het maakte niet uit of ik veel of weinig sliep. Of ik veel of weinig deed. Ik was moe! Moe van alles wat er gebeurd was, moe van alles wat er nog zou kunnen gebeuren. Het waren momenten waarin ik niet meer wist welke kant ik op moest gaan en ik was bang om weer een burn-out te krijgen. Ik moest bewegen, een richting kiezen, een beslissing nemen. Maar welke kant, wat?………Ik wist het niet en ik sloot me af. De wereld om mij heen bestond even niet. Geen geluiden, geen mensen, niets……
Het verschrikkelijke nieuws
Mijn stilte werd abrupt verstoord door de telefoon. Ik beantwoordde het gesprek. Mijn zus komt met verschrikkelijk nieuws. Ze heeft kanker. Verschillende soorten en het is kwaadaardig. Ze weet niet hoe lang ze nog heeft. Ik luister en probeer haar gerust te stellen maar kan alleen maar aan het moment denken dat mijn ouders overleden. De laatste seconde van hun leven, de laatste adem. Het leven wat weg glijdt en het lege lichaam wat dan overblijft. Een huls zonder ziel. Ik was verdrietig en bang. Sommigen van mijn naasten noemde me depressief en wie weet was dit ook een goede beschrijving van mijn geestestoestand op dat moment. Ik noemde het een status quo. Een moment van stilte, rust en bezinning. Het vervelende is dat in deze rustmomenten je de tijd zou moeten nemen om de strategie uit te stippelen, je gevechtsplan voor de toekomst te maken. En dat gebeurde niet. Mijn geest was in een volkomen stilte. Zonder gevoel, angst of blijdschap. Leeg en zwart. Geen enkele beweging was er. Soms werd ik even uit mijn stilte gesleurd naar een semi realiteit maar al snel kroop ik weer terug in mijn veilige stilte. Niet bereikbaar voor anderen.
Gevangen door je eigen gedachten
In feite was ik destijds gevangen door mijn eigen gedachten. Bang om de beslissing te nemen en een richting te kiezen waar ik wel gelukkig van werd. Het overlijden van mijn zus enkele maanden na het verschrikkelijke telefoontje bracht mij terug. Ik nam een paar radicale beslissingen. Ik nam ontslag als financieel directeur, veranderde mijn eigen gedachten (mindset) en ging samen met Jane naar een event van Anthony Robbins “Unleash the Power”. Deze beslissingen hebben mijn leven veranderd.
Ik was niet langer gevangen door mijn eigen gedachten en hoewel ik meer dan de helft minder verdien, een kleine auto rijd en de vakanties wat dichter bij huis gevierd worden, voel ik me wel gelukkig. Gelukkig omdat ik me bevrijd heb van mijn beperkende gedachten en gelukkig omdat ik vrij ben om te doen wat ik leuk vind. Mensen zoals ik helpen. Ik heb geluk én ik heb vrijheid. En dat is wat ik jou ook wens: Geluk én vrijheid.
Een quote van Anne Frank: “We leven allen met het doel gelukkig te worden, wij allen zijn verschillend en toch gelijk”, spreekt mij in dit opzicht erg aan.
